نویسنده : هاشم زمانزاده
🪴 تا گفت من رادیو دارم ؛ ناخودآکاه
ولش کردم و تولوپی افتاد روی صندلی
اتوبوس و یه ناله خیلی ضعیفی ازش به آسمون بلند شد وگفت:مرد حسابی چیکار میکنی ؟؟!! جواب شو ندادم و بی درنگ پرسیدم : کحاست ؟؟
سر وچشمشو به خدمت گرفت با اشاره
گفت : اوهون ! ! گفتم : اوهون چیه ؟!
بگو کجاست ؟ یه جوری که لباش تکون
نخوره اما تو دماغی حرف بزنه گفت:
تو پامه داداش
زیر وبالای پای گچ گرفته شوگشتم
اماهیچ که هیچ نبود ؛ یهو از کوره
در رفت و با صدا بلند گفت : اخوی
تو گچه ؛ سریع دستموگذاشتم روی
دهانش و اینور اونور نگاهی کردم و
گفتم:هیس؛چه خبرته؛ فهمیدم قارداش
استرس تمام وجودموگرفته بودصدام
به لرزه افتاده بود ؛ نمیدونستم چیکار
کنم ؛ اما مدام بهش میگفتم؛نگران نباش
به خودت مسلط باش؛ او جاش خوبه ؛
آروم ؛ ها؛ نترسی ؛ ها ؛ خودم نوکرتم؛
میبرمت پایین
همینطور با ترس و دلهره تند تند حرف
میزدم و اونم خیلی آروم و بی خیال
فقط تو چشمام نگاه میکرد ودست شو
انداخت دور گردنم ؛؛به من آویزون شد
و بردمش پایین و آروم و یواش یواش
گذاشتمش روی زمین ورفتم بطرف دکتر
مجید و دم گوش دکتر به طوری که تابلو نباشه ؛ گفتم : اون آقا میگه رادیو دارم ؛
دکتر مجید خیلی آروم یه نگاه به جمع
مجروحا کرد وگفت:کدوم یکی؟منم گفتم
همو نفر آخریه
ادامه دارد …
