خاطرات آزاده سرافراز زنده یاد شهاب رضایی مفرد (5)
اسیران را به دست یکی از رزمندگان به نام بهرام سپردیم تا آنها را به عقب بر گرداند هنوز چند دقیقه نگذشته بود
که متوجه شدیم دشمن با ادوات جنگی از قبیل تانک بالای تنگه مستقر شدند
آنها متوجه حضور ما شده بودند و بلافاصله درگیری آغاز شد دسته ی شهید همدانی که در مقابل ما از سینه کش ارتفاع در پایین خط الراس در حال حرکت بودند شاهد این صحنه ی در گیری بودند ولی نمی توانستند کمکی به ما بکنند
زیرا اگر دشمن متوجه آنها می شد آنها بیشتر از گروه ما در خطر بودند
من و محمد ضیائیان رزمنده ی مشهدی تصمیم گرفتیم نفر برها را از کار بندازیم با رفتن به طرف آنها و پرتاپ نارنجک به طرف آنها سعی کردیم
ضربه به وسایل نظامی
بزنیم که دیگر قابل استفاده نباشد
سپس یک جیپ را سوار شدیم و هر چه استارت زدم روشن نشد متوجه شدم بنزین ندارد
وقتی خواستیم به طرف نیروهای خودی بر گردیم بعثی ها متوجه آنها دربالای رشته کوه های قراویز که مشرف به کانالی بود که در جاده ی به طرف قصر شیرین حفر کرده بودند مستقر بودند
کانالی عمیق به پهنای ۱۰ الی ۱۵ متر و در پشت کانال انواع سلاحهای زرهی و غیر زرهی را داشتتد
با تما م سرعت حرکت کردیم تا از دید آنها خارج شویم اما دشمن در بالای تمام کوه ها و تپه ها سنگر داشت و هر جا می رفتیم از دید آنا خارج نمی شدیم
یکی از بچه ها گفت :زیر پلی که آنجا بود برویم وقتی شب شد از نیزارهای پایین پل فرار می کنیم اما این امکان نداشت زیرا براحتی دشمن متوجه مخفی شدن ما می شد ضمن اینکه هنوز ظهر نشده و تا زمان تاریکی نزدیک ۱۰ ساعت باقی مانده بود
با این حال حداقل از شر تیر و ترکش در امان می ماندیم
به زیر پل رفتیم و هر آنچه از کارت شناسایی و قطب نما و نقشه داشتیم
در زیر پل زیر خاک پنهان کردیم
بطرف بالای پل رفتم تا وضعیت را بررسی کنم
که یک رگبار در چند سانتیمتری سرم شلیک شد
سرم پایین بردم و از روی پل دور شدم
آب به مرور زمان پل و رودخانه را شسته بود
کمی آنطرف تر پل .یک گودال بود و جند درختچه وجود داشت پشت در ختچه ها رفتیم و پنهان شدیم اما بی فایده بود و مرتب به سوی ما تیر اندازی می کردند مهمات به ما آخر رسیده بود تشنگی امان مان را بریده بود
کاملا در تله ی دشمن افتاده بودیم هر لحظه به ما نزدیکتر می شدند هنوز دنبال راه فرار بودیم که متوجه شدیم چند بعثی اسلحه ی خود را بسوی ما گرفته اند .
ادامه دارد 🌹🌹🌹
