خاطرات آزاده سرافراز زنده یاد شهاب رضایی مفرد (1)
دیدار با برادران
اواخر اردیبهشت ۱۳۶۱ مجددا در قالب یک گروه به همدان اعزام شدیم
و از آنجا همراه سایر رزمندگان شهرهای استان به سر پل ذهاب اعزام شدیم
ودر شهرکی به نام المهدی مستقر شدیم
شهرک المهدی محل خانه های سازمانی نظامیان بود که با پادگان سر پل ذهاب فاصله داشت
رزمندگان مستقر در شهرک المهدی بسیار با صفا و صمیمی بودند
درآنجا فضای معنوی خوبی داشتیم نماز شب می خواندیم و ساعاتی از شب را به دعا و مناحات مشغول بودیم با این اوصاف لحظه ای هم از فکر بیرون راندن
دشمن غافل نبودیم
از اینکه در اینجا و میان گروه بودم احساس خوبی داشتم
با تعدادی از بسیجی های مخلص و جوان و نوجوان در قسمت اطلاعات عملیات بودم یادم می آید یک شب که قصد داشتیم به گشت شناسایی برویم هنگام خروج از شهرک نگهبان پرسید کجا می روید
گفتم :کربلا
واین اعتقاد ما بود که هر لحظه از جبهه ها مانند کربلاست
برادر بزرگم علیرضا قبل از من به این منطقه اعزام شده بود و گاهی او را می دیدم
یک شب در حالی که با تعدادی از رزمندها پشت وانت باری با چراغ خاموش به سوی سر پل می رفتند
نشسته بودند که از روبرو با یک دستگاه آمبولانس که او هم با توجه به شرایط منطقه چراغ خاموش حرکت می کرده شاخ به شاخ شده و تصادف می کنند بر اثر شدت تصادف علیرضا که جلوی درب وانت نسشته بود یک متر به هوا پرت و با صورت روی لبه ی کنار وانت بار برخورد می کند صورتش زخمی و فک او آسیب شدید می بیند و تعدادی از دندانهایش می شکند تازه از ماموریت به شهرک المهدی برگشته بودم.
حدودا ساعت سه نیم شب بود در حال صحبت با یکی از فرماندهان به نام حبیب مظاهری بودم در حین صحبت متوجه شدم یک گردان از سپاه همدان و نهاوند و تویسرکان برای عملیات وارد سر پل شده اند
هنوز صحبتم با شهید مظاهری تمام نشده بود که یک نفر خبر داد که تصادفی در بین جاده رخ داده و ضمن شرح واقعه به من اشاره کرد و گفت فکر کنم یکی از آنها که خیلی صدمه دیده شهاب برادر شما باشه
ادامه دارد 🌹🌹🌹
