اردوگاه عنبر : قسمت دوم

راوی : مجید شایان

شب را پس از سوالات زیادی که دوستان اسیر درباره ایران پرسیدند ، گذشت 🙏آخر شب اسیری با چهره ی خندان برایم یک مسواک ویک عدد خمیر دندان آورد و گفت: هدیه ما به اسیران جدید است .
اسم و فامیلم را پرسید و محل جراحات وارده را سوال کرد ، او کسی نبود جز زنده یاد شهاب رضایی مفرد که روبروی من در کنار برادر علی حاجیلو قرار گرفته بود .
درآخر گفت: خسته ات نمی کنم استراحت کن تا فردا ، شب را با یک پتو در زیر و ۲ پتو رویمان با یک بالش ابری گذراندم و صبح زود برای نماز صبح بیدار شدیم .
سرویس بهداشتی سطلی بود بزرگ که پُشت یک پتوی قدی واقع شده بود و صف اسرا در کنار آن جالب بود .
وضو هم که از طشت های زیر حبّانه های آب خوردن استفاده می نمودیم ، ۲ حبّانه هم که زیر پنکه سقفی قرار داشتند(برای خنک شدن در تابستان) چون اذان گفتن با صدای بلند و نماز جماعت ممنوع بود ، آرام اذان گفته می شد و صبح ها که عراقی ها خارج از اردوگاه بودند ، دسته جمعی نماز صبح را به امامت مرحوم احمد قاسمی و یا مرحوم کریم یزدی نژاد به جماعت می خواندیم .
صبح ساعت ۸ آمار اسیران را عراقی ها می گرفتند، پس از آن صبحانه (شوربَه= ترکیبی از لپه و آب و برنج) ونان صمون می دادند.

و تا ساعت ۱۱ صبح به حمّام و شستشو و قدم زدن با دوستان و کارهای شخصی خود می پرداختیم .
پس از سوت داخل باش کسی حق نداشت در حیاط اردوگاه قدم بزند مگر ( ستون پنجم) در مورد این افراد خود فروخته در آینده نزدیک سخن خواهم گفت .
خلاصه تا ساعت ۱۲/۳۰ داخل آسایشگاه ها می ماندیم تا سوت غذا(ناهار) را بزنند و مسئولین غذا با (قصعه=ظرف آهنی غذا) به سمت آشپزخانه که در وسط اردوگاه واقع شده بود، می رفتند و با آب و رب گوجه باز می گشتند، پس از نماز ظهر و عصر ناهار بر سر سفره های دست ساز که از جنس گونی نایلونی برنج و روکش نایلون بود ناهار را می خوردیم و به استراحت تا ساعت ۱۵ می پرداختیم.
ساعت ۱۵ تا ۱۷ درب سلول ها باز می شد ، تا به کارهای شخصی و آب آوردن و نظافت بپردازیم ، ساعت ۱۷ سوت داخل باش زده می شد و همه به سمت سلول های خود می دویدند هر اسیری که دیر می آمد با شیلنگ های عراقی ها حسابی کتک می خورد تا به داخل سلول خود برسد، ( مثل بازی سُک سُک البته یک کم خشن تر)
ساعت ۱۷/۳۰ هم سوت گرفتن شام را می کشیدند و برای بار سوّم مسئولین غذا با قصعه می رفتند و مقداری برنج و در کنارش کمی آب رب گوجه فرنگی می آوردند تا بعد از نماز مغرب و عشاء تناول نماییم .

ادامه دارد…