راوی احمد علی قورچی
زیارت کربلا در اسارت
به محض پیاده شدن و دستور حرکت به طرف محوطه های حرم ، اسرا دیگر سر از پا نمیشناختند و از جلو درب اتوبوس تا حرم که فاصله زیادی هم داشت همه خود را بر سجده انداخته و سینه خیز و گریان به طرف حرم همراه با فریاد و ناله های یا زهرا ، یا قمر بنی هاشم ، یا ابوالفضل العباس ، که فضای انجا را پر کرده بود خود را میکشیدند ، عده ای همچون حر ابن ریاحی کفش ها را از پا در اورده و بندها را به هم گره زده و بر گردن خود اویخته بودند و سینه خیز به طرف مولایشان در حرکت بودند . خدایا فقط تو خود میدانی که در دل هر کس ولوله و عاشورایی ایجاد شده بود و در دل هر کس غوغایی . چه لحظه معنوی و با شکوهی بود و تصویری عظیم و بی بدیلی را خلق کرده بودند.
زائران دل خسته بر خاک سرد افتاده و با فرزندان تشنه لب سیدالشهدا امام حسین (ع)همراه و هم نوا شده بودند .گویی کربلا دوباره زنده شده بود و زائران حسین (ع) در کربلا ،، کربلا افریدند .
مردم عراق هم از این صحنه باور نکردنی و بی نظیر منقلب وتحت تاثیر قرار گرفته بودند و اشکشان در امده بود ، هر کس از انها چیزی میگفت . عده ای اسیر داشتند عده ای بعد از سالها حکومت ظلم و ستم بعث عراق به تنگ امده و با اسرا هم نوا شده بودند ، .
وقتی به داخل حرم رسیدیم بچه ها سر از پا نمیشناختند و در و دیوار و زمین حرم را غرق بوسه کرده بودند ، گرد و غبار حرم را به سر و صورت خود میمالیدندو به طرف ضریح حرکت میکردند .
برخی از بچه ها که هنوز باور زیارت را به ذهنشان راه نداده بودند، هاج و واج به تماشای شوکت و عظمت و زیبایی حرم ایستاده بودند . حتی قدرت گریستن را هم نداشتند اما یکی پس از دیگری با ترکیدن بغض خود به جمع عاشقان حرم میپیوست . چشم میدید و دل باور نمیکرد.
داخل حرم بچه ها از درد غریبی به مولایشان شکوه ها میکردند، هر کس مشغول راز و نیاز و عبادت بود . اوای زیبا و دلنشین زیارت عاشورا و زیارت وارث از گوشه و کنار حرم ،هر انسانی را از خود بیخود میکرد . از گوشه و کنار حرم مطهر ندای حسین «ع» بگوش میرسید که « الهی اشکو الیک غربتی ». نظامیان لباس شخصی بعث در میان اسرا سرک میکشیدند تا ببیند اسرا چه
میکنندوشاید بتوانند از کارانها سر در بیاورند و گویی این راز و نیاز و عبادت بچه ها برایشان تازگی داشت وبا اظطراب و نگرانی همه را تحت نظر داشتند.
ادامه دارد
