راوی : مجید شایان
کم کم بوی عید نوروز سال ۱۳۶۲ استشمام می شد و همه تحویل سال را در اسارت انتظار می کشیدند ، در آسایشگاه ۹ ردیف اوّل پیر مردی اهل کرمان را داشتیم به نام ( محمّد قلی ) که حدود ۹۰ سالی را داشت و بسیار از خرما بدش می آمد و در کنار ارشد آسایشگاه ( محمّد شبان بابایی) اهل قم قرار داشت که ظاهراً خود را به دیوانگی زده بود ، ولی ارشد هوایش را داشت و نمی گذاشت کسی او را اذیّت کند .
برادران محسن غیور و مرتضی کلانتر و ابراهیم بُرهانی و فتح اله عابدینی مسئول جزوات دعا و در تئاتر و سرود و امور فرهنگی فعالیّت زیادی داشتند ، سیّد اسماعیل قدیمی ذاکر و سیّد جمال زهرایی و سیّد کمال موسوی و احمد قاسمی و کریم یزدی نژاد تمام امور رفتاری و اخلاقی و آموزشی و مناسبت های ایّام الله و نوروز و اعیاد و خدمات و تدارکات شیرینی و ... را برعهده داشتند و دوستان اسیر در امورات خود با این عزیزان مشورت می کردند .
شهاب رضایی و هاشم جواهری و علی حاجیلو و محمّد ضیائیان هم در یک عملیات ویژه شناسایی به جمع ما وارد شده بودند و موجب وحدت و مشورت دیگر اسرا بودند ، از دیگر دوستان قنبر گرگوندی ، علیرضا رمضانی ، علی اصغر پیراوی ، حسام تاکی ، رجبعلی نوری، علی جوادی( اهل همدان) ، رضا قلیاف اهل تهران ویحیی اسد زاده و جعفر مهمان نواز( روشندل) و دیگر عزیزان بودند ، مسئول حانوت( مغازه اردوگاه) هم برادر علی نیاکان اهل تهران بود که سفارشات غذایی مثل خرما و شیر خشک و شیر عسل و قاشق و سوزن و نخ و ... را به ایشان مراجعه می کردیم وبا توجّه به( حقوق ۱/۵ دینار = ۱۵۰۰ فلس) ماهیانه خرید می کردیم .
بعضی از دوستان هم با هم شریک می شدند تا بتوانند خوراکی های گران را به طور شریکی تهیّه کنند ، به طور مثال در ابتدا یک کیلو خرما ( ۱/۵ دینار) قیمت داشت و یک قوطی شیر خشک یک کیلویی نیز یک دینار بود و یک قوطی شیر عسل کوچک ۱۵۰ فلس ارزش داشت ، هر سوزن ۱۰ فلس و هر قرقره ۳۰ فلس قیمت داشت و قیمت نان های کوچک کارخانه ای ( نان حانوتی) ۱۰ فلس بود و قیمت یک کیلو شیرینی آب نباتی ۱۰۰۰ فلس ( یک دینار ) بود که با پول صدقات دوستان اسیر در شب های جمعه خیرات و فاتحه نثار درگذشتگان و اموات فرستاده می شد ، وای چقدر غرق مادیّات شدم 🤩 مرا عفو نمایید
ادامه دارد…
