راوی : سیدمحمد میرمسیب
دوران ابتدایی وقتی به مدرسه پا گذاشتم همه چیز برایم تازگی داشت ومعلمان رایکی یکی رصد می کردم دیدم همه جدی هستند وباکسی شوخی ندارند من هم سعی کردم ارام باشم ودرسهایم را خوب بخوانم پنج سال با معلمانی روبرو بودم که اخلاقهای متفاوتی داشتند وتنها معلمی که اخلاقش خوب بود ومهربان بود معلم فارسی بود واینجا بود که باید شیطنت خود را می کردم که الحق والاانصاف کم نگذاشتم و لی اوهم از موقعیت استفاده کرد وهمه را عضو پیشاهنگ کرد و درس شاه دوستی یاد میداد اما امان از معلم ریاضی بسیار بد اخلاق وبدترین شکنجه ای که میداد این بود که خودکار لای انگشتان میگذاشت ان قدر فشار میداد تا اشگمان دراید البته از انصاف نگذریم تغذیه هم میدادند پسته چند عدد سیب یک عدد شیر یک عدد وپنیر یک عدد که مثل لاستیک بود که به زمین میزدیم به اینطرف وانطرف میرفت سر هیچ کلایی حق شیطنت نداشتیم بجز کلاس معلم فارسی که لوله خودکار برمیداشتیم با ماش گردن بچه ها رو نشانه گیری وپرتاپ گه ناگهان صدای فریاد اخ معلم را متوجه ما میرد واگر ادامه میدادیم با اوردنگی به بیرون پرتاب می شدیم ونتیجه این شد که کلاس سوم رفوزه معلم میگفت اقای سید محمد نقطه سرخط برگرد دوباره پیش خودم و ازحق نگذریم پنجم هم رفوزه البته با عرض شرمندگی واوردنگی معلم وپدر و مادر و برادر هایم جالب این بود که برادرانم خودشان هم رفوزه میشدند اما کسی از گل نازکتر به انها نمی گفت خدا نکند پایم کج میشد سیلی و مشت بود که نثارم میکردند البته کلاس پنجم خدا یی رفوزه شدم تقصیر خودم نبود به من نخندید بروید به خودتان بخندید چون مرا با نوه عمویم که پدرش کارمند بانک بود و خودش خر درس خوان مقایسه میکردندوانها در رفاه کامل بودند نه من که معلم ورزش که گفت اگر با دمپایی و شلوار گشاد امدی ورزش پای برهنه بدون شلوار دور استادیم می چرخانم تورا سید محمد ومن عرق سرد بر پیشانیم می نسشت الکی اصلا یادم هم نبود این بود که او دکتر بهمنش شد من که دوست داشتم خلبان شوم بگذریم بعدا تعریف میکنم چه کاره شدم و پنجم را بادوسال تشویقی قبول شدم و اصلا دلم نمی خواست به راهنمایی بروم میگفتم در راهنمای یا خودم را میکشم یا یکی را می کشم وقتی با اصرار مادرم روبرو شدم قبول کردم که ای کاش نمی کردم جل الخالق مگر میشود بچه اینقدر سرتق الله اکبر
ادامه دارد …
