با همون امضای جعلی ؛ از طرف بسیج محله ضد با اتوبوس راهی آموزش نظامی شدم ؛ شهر کاشمر
🚌 مسئول بسیج یکی یکی اسما
رو میخوند و همه میگفتن : الله
نوبت من رسید:محمود علیمحمدی
بلندگفتم: الله ؛ اتوبوس در سکوت غرق شد ؛ راننده با مسئول بیسج هر دو سرک میکشیدن؛ ببینن صدا از کجا میاد ؛داد زد محمود کجایی؟ از پشت صندلی واستادم با صدای بلند گفتم : مو اینجه یوم ؛ راننده یه دستی به صورتش کشید و یه نگاه به اون بنده خدا کرد و گفت : استغفرالله ؛ پاشو یره بیا صندلی جلو تا خودم هم ببینمت!
🚌 بچه ها تو اتوبوس تا خود شهر کاشمر نوحه میخوندن
(سوی دیارعاشقان به کربلامیرویم)
(بهرولای عشق اوسوی خدامیرویم) و گاهی هم شوخی و خنده و ……
دم غروبی رسیدیم پادگان کاشمر و از اتوبوس پیاده شدیم ؛ ولوله ای بود ؛ گویا پنج تا اتوبوس دیگه هم اومده بودن ؛فرمانده پادگان مونده بود چیکار بکنه ؛ پشت میکروفون گفت : ما خیلی خوشحالیم که شما ندای امام رو لبیک گفتین اما اینجا ظرفیت آموزشی فقط صد نفر رو داره و متاسفانه باید بقیه تشریف ببرند مشهد تا دوره های بعد
🚌 و از بین اون سیصد نفر صد نفر رو گلچین کردند و مابقی سوار اتوبوس برگردوندند مشهد ؛ اما مو نمدنوم بری چی مو ره برگردوندند
⭕️ پادگان نخریسی مشهد
نیمه های شب بود که صدای تیر و تفنگ و دادوبیداد و آتیش و انفجار همه روغافلگیرکرد؛منم از جا پریدم هر چی گشتم کفشامو پیدا نکردم ؛ گیج شده بودم ؛یه لحظه یادم اومد عینک روچشمام نیست؛ به زور پیداش کردم و ریختیم تومحوطه ؛ بعد از نیم ساعت ؛ خشم شب بردن مون تو سوله؛فرمانده پادگان اومد برای آخرین سخنرانی و حلال بودی و صحبت در مورد اعزام به جبهه و دشمن بعثی و تعریف کردن ازکشتن و مردن و انفجار و…….وحشتی تو دلمون انداخت ؛ یهویی توی سالن انفجاری رخ داد و پشت سرش چند تا اشک آور و دوباره سرو صدای و داد و فریاد که سریع سالن رو ترک کنیم که دشمن حمله هوایی کرده ؛ سالن به اون بزرگی فقط یک در کوچیک داشت و صدنفر آدم چطور از اون خارج بشن ؛ کنار دستمیم یه نگاهی به من کرد و گفت : هستی ؟ گفتم : چی؟ گفت:پس هستی ! یهو دستمو گرفت و یه شیجه زد طرف شیشه پنجره و خودشو انداخت بیرون و منم…..
یه لحظه خودم روی چمن و بین شیشه ها پیدا کردم
اما عینکم کو
