راوی: احمدعلی قورچی
منبع: سایت روزنامه ایران
پالتوی بلند و زمستانی دکتر زبانزد همه بود.معمولا در جیب های پالتویش برخی از داروها را داشت، گاهی برای حفظ داروها آنها را در جوراب خود پنهان می کرد. هروقت به مجروحین می رسید بنا به نیاز، آنها را بین مجروحین و بیماران تقسیم می کرد.او برای اینکه بتواند داروها را استتار کند حتی در گرمای تابستان عراق آن پالتو را برتن داشت. یک روز دکتر مجید با عجله وارد محوطه اردوگاه شد وسریع سه تا چهار اسیر را صدا زد گوشه ای و گفت عراقی ها از آمار داروها متوجه شدند که آمار داروها کم شده و بیشتر به من مشکوک هستند. سریع داروهایی را که به همراه داشت به آن چند نفر داد و گفت اینها را یک جای امنی پنهان کنید تا چند روز دیگر به من برگردانید. *
دکتر مجید چون به زبان انگلیسی مسلط بود حکم مترجم را هم داشت. وقتی دکتر عراقی می آمد گفته های دکتر عراقی و بچه ها را برای یکدیگر ترجمه می کرد. ایشان تلاش خود را برای تامین هر چه بیشتر داروی بچه ها در اردوگاه به کار می برد .
دکتر عراقی در هفته دو روز جهت سرکشی به اردوگاه می آمد ودر مدتی که صرف می کرد فقط می شد از هر اسایشگاه ۶۰ تا ۷۰ نفره، هر اسایشگاهی دو نفر را معاینه کند. این درحالی بود که بچه ها علاوه بر مجروحیت های حاد براثر سوء تغذیه به ناراحتی های گوارشی هم دچار شده بودند و از سردرد و ناراحتی های عصبی رنج می بردند. با این ترتیب برای معاینه هر مجروح چند ماه زمان طول می کشید تا نوبت به همه برسد. همچنین معمولا پزشکان عراقی از یکی دونوع دارو بیشتر استفاده نمی کردند.
روزی یکی از آزادگان بعد از اینکه از پیش دکتر عراقی آمد متوجه شد در حالی که دوستش ورم معده داشته، یکی دیگر میگرن داشته و خودش دل درد داشته، دکتر عراقی به همه یک نوع قرص (مسکن) داده است. وقتی به دکتر عراقی مراجعه می کند تا شاید اگر اشتباهی شده تصحیح شود، مورد غضب دکتر عراقی قرار می گیرد و دکتر عراقی با داد و فریاد می گوید مثل اینکه متوجه نیستید کشور ما در حال جنگ است و تمام داروهای کشور به مناطق جنگی فرستاده می شود. یکی از آزادگان موضوع را با دکتر مجید در میان می گذارد و ایشان می گوید؛ کسانی را که به عنوان دکتر به اردوگاه می فرستند کارآموزانی هستند که برای کسب تجربه به اینجا می آیند تا چیز یاد بگیرند و معمولا از طبابت چیز زیادی نمی دانند. بعضی اوقات از من و یا سایر پزشکان ایرانی می خواهند تا آنها را راهنمایی کنیم. ما معمولا با انگیزه به آنها توضیح می دهیم تا سطح دانش پزشکی آنان بالا رود، چون فکر می کنیم اگر معلومات پزشکی آنها بالا رود به نفع آزادگان ایرانی است. اما متاسفانه آنها از استعداد کافی برای یادگیری برخوردار نیستند. بنابراین شما نباید توقع داشته باشید که آنها تشخیص درست بدهند و داروی مورد نیاز واقعی شما را تجویز کنند.
ادامه دارد….
